O kadar uzun zaman oldu ki...ne zamandır yazmaya fırsta bulamıyorum hayatımı tamamen kızıma adamış durumda ve bavul toplayıp boşaltarak geçiriyorum.artık beni okuyan varmıdır takip eden varmıdır onuda bilmiyorum varsa bir ses verirseniz çok mutlu olurum.kızım 14 aylık oldu.her günüm her dakikam onunla geçiyor hiç ayrılmıyoruz eşimle başbaşa yemeğe bile çıkamıyoruz.bu size saçma gelebilir ama ela ya çok fazla bağlandım ve kimseye bırakamıyorum.bu yanlış biliyorum ama bunu şuan değiştiremiyorum tabii buna annem ve kayınvalideminde şehir dışında olması etken.sizde durumlar nasıl?
gelelim bavul toplama işine;benim eşim ayın 10 günü şehir dışında çalışıyor ve bende malesef evde tek başıma kalmaktan korkuyorum:((o yüzden genelde anneme gidiyoruz e tabi ela da olunca bir sürü eşya taşıyorum.az bişey de almayı bilmem bavul doluyor.artık babamız istanbulda ev tuttu o gittiği zaman onunla gidicez pazartesi ilk gidişimiz olucak yine bavullar toplanıcak bir hafta kalınıcak eve gelinip çamaşırlar yıkanıcak utuler yapılıcak hayatım sadece bundan ibaret kendimi hiçbir işe yaramıyormuş gibi hissediyorum.......
